|

Haroldo de Campos
Haroldo de Campos /
Augusto de Campos / Décio Pignatari / Augusto de Campos
schreven in 1909 een manifest
voor de Concrete Poëzie

|
|
Concrete
poëzie begint met de vaststelling
van een totale verantwoordelijkheid voor taal:
Acceptatie
van het uitgangspunt van historische taaleigenheid als een onmisbare
basis voor communicatie, maar gecombineerd met de weigering om
woorden als toevallige gebruiksvoorwerpen, zonder leven, zonder
eigenheid, zonder geschiedenis, te beschouwen, als waren het taboegrafzerken
waarin het gebruikelijke taalgebruik er op staat het idee te begraven.
De
concrete dichter keert zich niet van woorden af, hij bekijkt ze
niet als iets vanzelfsprekends: hij gaat meteen naar hun kern
om die intens te beleven.
De
concrete dichter beschouwt het woord als op zichzelf staand
Een magnetisch veld van mogelijkheden, een dynamisch object, een
levende cel, een compleet organisme met psychologische- fysiologische-
en chemische eigenschappen die zich als antennes rond het hart
bevinden: Het leven zelf.
Zonder
te proberen de werkelijkheid te ontduiken of te misleiden
Concrete poëzie is tegen zelfverzwakkende beschouwing
en simplificatie van de realiteit. De oude formele redenering,
met een onsamenhangende basis, die in het begin van de eeuw fors
plaats vond, heeft als een steunbalk voor de ruines van een in
opspraak geraakte poëzie gediend, een anachronistisch bastaard
met een nucleair hart en een middeleeuws harnas.
Tegenover
een syntactische organisatie, met een vooruitziende blik, waar
woorden vastzitten als lijken op een banket, biedt Concrete poëzie
een nieuw gevoel voor structuur, capabel om zonder verlies of
spijt de aloude essentie van een poëtische ervaring te bereiken.
Mallarmé
/ (un coup de dés - 1897),
James Joyce / (finnegans wake),
Ezra Pound / cantos, ideogram),
Edward Estlin Cummings /, en op een ander niveau,
Guiliaume Apollinaire / (calligrammes)
De futuristische- dadaïsten met hun experimenten, van zijn
de bronnen van een nieuwe poëtische manier van uiten die
er naar streeft om zich te organiseren als een formele eenheid
van het vrije gedicht.
Het
concrete gedicht, of ideogram, wordt een samenhangend gebied van
mogelijkheden
De
poëtische kern is niet langer in een lineaire keten van verzen
geplaatst, maar in een systeem van relaties en evenwicht tussen
alle onderdelen van het gedicht.
Grafische
en fonetisch gerelateerde functies
Factoren van verbondenheid en gelijkheid, en het zelfstandig
gebruik van ruimte als een element voor compositie die gelijktijdig
de dialectiek van oog en stem bevat. Dit gevoegd bij de ideografische
samenvatting van betekenissen, schept een gevoelsmatige eenheid
van woord- spraak- en visuele elementen.
Op deze manier zijn woorden en ervaringen in een stevige, naast
elkaar voorkomende, leer van verschijnselen geplaatst die voordien
onmogelijk was.
Concrete
Poëzie:
Het samengaan van voorwerp -
woord in ruimte - tijd
Dit manifest werd gepubliceerd in: Arquitectura
e Decoração, november / december 1956,
São Paulo, Brazilië
Pilot
Plan for Concrete Poetry
door Augusto de Campos, Décio
Pignatari, Haroldo de Campos,
gepubliceerd in Noigandres, #4, 1958, Sao Paulo, Brazilië
naar boven
lees meer over
concrete poëzie

meer
dada woorden
14 11 2019
|
|